زياد، به خدا سوگند! از غير شما پذيرفته نمى‌شود[1].

مكافات دروغ بستن به امام صادق (ع)

(1) 51- امام رضا- 7- از پدر بزرگوارش نقل مى‌كند كه: مردى نزد امام جعفر صادق- 7- آمد و گفت: خودت را نجات بده! فلانى نزد منصور رفته و از تو سخن چينى كرده و گفته است شما از مردم بيعت مى‌گيريد تا اينكه بر عليه او قيام كنيد.

حضرت لبخندى زد و فرمود: اى ابو عبد اللَّه! نترس؛ چون اگر خدا بخواهد فضيلتى را كه كتمان شده يا انكار شده آشكار نمايد، حسود و ستمگرى را بر مى‌انگيزد تا آن را روشن نمايد. با من بنشين تا مأمور منصور بيايد و با هم به آنجا برويم تا قدرت خدا را- كه از جانب مؤمن برگردانده نمى‌شود- ببينى.

بعد از مدت كمى فرستاده آمد و گفت: نزد امير مؤمنان بيا. پس امام صادق- 7- رفت و بر منصور داخل شد كه آكنده از خشم و غضب بود. به امام گفت: تو هستى كه از مسلمانان براى خودت بيعت مى‌گيرى تا اجتماع آنها را به هم بزنى و در هلاكت آنها سعى مى‌كنى و ميانشان فساد جارى سازى؟! امام صادق- 7- فرمود: من هيچ يك از اين كارها را نكردم.

منصور گفت: اين فلانى است كه مى‌گويد تو اين گونه كردى و او يكى از كسانى است كه او را به بيعت خودت دعوت نموده‌اى؟! حضرت فرمود: او دروغگوست.

منصور گفت: او را قسم مى‌دهم، اگر قسم خورد براى من كافى است.

امام فرمود: او اگر دروغ قسم بخورد به هلاكت دچار مى‌شود.

منصور به حاجبش گفت: اين مرد را براى آنچه از او- يعنى امام صادق- 7- نقل كرده قسم بده. حاجب گفت بگو: سوگند به خداى كه جز او

[1] مستدرك الوسائل: 4/ 473، باب 18، حديث 9.