على (ع) وارث شمشير و صحيفه پيامبر 6

(1) 49- ابى اراكه روايت مى‌كند كه در خانه‌اى با على- 7- بوديم كه در مورد به ارث بردن على- 7- شمشير رسول خدا- 6- سخن گفتيم و يكى از ما گفت: استر هم بود، صحيفه هم در حمايل شمشير بود. در حال گفتگو بوديم كه على- 7- آمد و ابتدائا فرمود: به خدا سوگند! اگر مى‌خواستم تا يك سال از سخن شما مى‌گذشت و من چيزى در باره آنچه از رسول خدا- 6- به ارث بردم حرفى نمى‌زدم. به خدا سوگند! نزد من صحيفه‌هاى زيادى است و در ميان آنها صحيفه‌اى است به نام «قبيط» كه در ميان عرب بهتر از آن نيست و در آن قبائل پست از عربها تمييز داده شده است. براى آنان در دين خداوند نصيبى نيست‌[1].

قبولى اعمال از شيعيان اهل بيت (ع)

(2) 50- منصور صيقل روايت مى‌كند: حجّ بجا آوردم و از مدينه گذشتم و به زيارت قبر رسول خدا- 6- آمدم و بر او سلام كردم و متوجه شدم ديدم امام صادق- 7- در سجده است. پس نشستم تا اينكه خسته شدم، گفتم تا او در سجده است من هم تسبيح مى‌گويم. پس سيصد و شصت و چند مرتبه «سبحان ربّى و بحمده، استغفر ربّى و اتوب اليه» گفتم. پس آنگاه حضرت سر برداشت و برخاست و من هم به دنبالش رفتم و با خود گفتم اگر اذن دهد به خدمتش مى‌رسم و مى‌گويم فدايت شوم! شما اين گونه مى‌كنيد! پس ما بايد چكار كنيم.

وقتى كه به در خانه رسيدم، «مصادف» خادم بيرون آمد و گفت: اى منصور! داخل شو، وارد شدم. ابتدائا به من فرمود: اى منصور! چه شما كم عبادت بكنيد يا

[1] بحار الانوار: 40/ 145، حديث 52.