نمودم سپس با خود گفتم: مگر امام صادق- 7- نفرموده: «فقر با ما بهتر از غناى با غير ماست و كشته شدن با ما بهتر از زندگى با غير ماست».

پس اين گونه جواب آمد: «وقتى كه گناهان دوستان ما زياد شود، خدا با فقر، آنها را پاك مى‌كند و از بسيارى از آنان مى‌گذرد و اين همان چيزى است كه با خود گفتى كه: «فقر با ما بهتر از غناى با غير ماست» و ما پناهگاه كسى هستيم كه به ما پناه بياورد و روشنائى كسى هستيم كه از ما روشنايى بجويد و نگهدار كسى هستيم كه از ما نگهبانى بخواهد. و هر كس ما را دوست داشته باشد، در بهشت نزد آب، با ما خواهد بود و هر كس از ما منحرف شود در آتش است».

امام صادق- 7- فرمود: «شاهد دشمنانتان در آتش خواهيد شد، ولى به خاطر ضعفى كه داريد، نمى‌توانيد شاهد دوستانتان در بهشت باشيد»[1].

دلدارى امام حسن عسكرى (ع) به يكى از شيعيان‌

(1) 29- روايت شده است كه مردى از دوستداران امام حسن عسكرى- 7- روزى بر آن حضرت وارد شد و او انگشتر درست مى‌كرد، گفت: يا ابن رسول اللَّه! خليفه فيروزه خيلى بزرگ و بسيار خوبى را به من داد و گفت: روى آن اين گونه نقش كن، وقتى كه آهن روى آن گذاشتم دو نيمه شد، مى‌ترسم باعث هلاكت من شود، پس براى من دعا كن. حضرت فرمود: ان شاء اللَّه ترسى براى تو نيست.

آن مرد مى‌گويد: به خانه خود آمدم و روز بعد خليفه مرا خواست و گفت: من دو كنيز دارم كه روى اين انگشتر با هم دعوا مى‌كنند و راضى نمى‌شوند مگر اينكه آن را دو نيمه كنى و دو انگشتر بسازى، پس به منزل برگشتم و آن دو نيمه را دو انگشتر كردم و به دار الخلافه آوردم، آن دو كنيز راضى شدند و خليفه به اين خاطر براى من احسان كرد. پس حمد خدا را بجاى آوردم‌[2].

[1] بحار الأنوار: 50/ 299 ذيل حديث 72.

[2] بحار الأنوار: 50/ 276، حديث 49.