خطبه‌اى بدون حرف «الف»

(1) 30- روزى صحابه جمع شده بودند و مى‌گفتند: در ميان حروف معجم، حرفى كه مانند «الف» نقش داشته باشد نيست. در اين هنگام على- 7- برخاست و في البداهه خطبه طولانى ايراد كرد كه در آن حمد و ثناى خداوند و درود بر پيامبر و وعده و وعيد و موعظه و نهى و ذكر بهشت و جهنّم و نصيحت مردم و غير اينها بود، ولى در آن يك «الف» هم وجود نداشت. و آن خطبه معروف است‌[1].

حكايت شگفت‌انگيز فاطمه بنت اسد

(2) 31- هنگام كودكى على- 7-، ابو طالب به مادرش فاطمه بنت اسد گفت: او را مى‌بينم كه بتها را مى‌شكند و ترسيدم كه اين را كفّار قريش بفهمند.

فاطمه گفت: شگفتا! از اين شگفت‌تر خبر مى‌دهم: از جايى كه بتها در آن منصوب بودند گذشتم و على- 7- را در شكم داشتم، پس پايش را محكم به شكم من زد و نگذاشت به بتها نزديك شوم بلكه از جاى ديگرى بگذرم در حالى كه من آنها را نمى‌پرستيدم و كعبه را براى عبادت خدا طواف مى‌كردم نه به خاطر بتها[2].

رسوائى مرد خوارجى‌

(3) 32- سعد خفاف از امام باقر- 7- روايت مى‌كند: امير مؤمنان- 7- در مسجد نشسته بود و اصحابش اطرافش قرار داشتند. در اين هنگام مردى از شيعيانش آمد و گفت: اى امير مؤمنان! خدا مى‌داند كه من با محبت تو

[1] بحار الأنوار: 41/ 304، حديث 36.

[2] بحار الأنوار: 52/ 18، حديث 5.