حمزه در همان روز و در همان ساعت مرد[1].

خرماهاى الوان از نخل خشكيده‌

(1) 12- سليمان بن خالد مى‌گويد: با امام صادق- 7- خارج شديم و به سفر رفتيم و ابو عبد اللَّه بلخى هم همراه ما بود. به نخل خشكيده و از بيخ كنده‌شده‌اى رسيديم. در اين هنگام حضرت فرمود: اى نخلى كه شنونده و در اطاعت پروردگار خود هستى به ما غذا بخوران، در اين هنگام نخل براى ما خرماهاى رنگارنگ ريخت و خورديم تا سير شديم. مرد بلخى گفت: در باره شما سنّتى مانند سنّت مريم است. فرمود: آرى‌[2].

ميوه دادن نخل خشكيده به امر على (ع)

(2) 13- حارث اعور مى‌گويد: با امير مؤمنان به سفر رفتيم تا اينكه به وادى اى رسيديم و در آنجا تنه درختى را ديديم كه پوستش كنده شده بود. حضرت با دست مباركش به آن زد و فرمود: به اذن خدا بر گرد و سبز و ميوه‌دار شو.

درخت، شاخه‌هايش را به حركت در آورد و ميوه آورد و از آن خورديم و براى راهمان نيز برداشتيم‌[3].

ضمانت بهشت از جانب امام صادق (ع)

(3) 14- ابو بصير مى‌گويد: مردى از اهل شام آمد و امامت ائمه اطهار را به وى عرضه كردم و او قبول كرد. روزى بر او وارد شدم ديدم در حال احتضار است.

گفت: اى ابو بصير! آنچه گفتى قبول كردم آيا به بهشت مى‌روم؟

گفتم: من از جانب امام صادق- 7- ضمانت آن را مى‌كنم. پس او

[1] اثبات الهداه: 5/ 417، حديث 153.

[2] بحار الأنوار: 47/ 76، حديث 45.

[3] مدينة المعاجز: 6/ 125.