مؤمنان بوى آن را در شرق و غرب عالم استشمام مى‌كنند. سپس فرمود: هر پيامبرى، علمى يا چيز ديگرى را به ارث ببرد، سرانجام به محمّد- 6- منتهى مى‌شود[1].

حكمت عطسه نمودن‌

(1) 5- ابراهيم كرخى مى‌گويد: «نسيم»؛ خادم امام حسن عسكرى- 7- به من گفت: ده روز بعد از تولد امام زمان- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف- بر آن حضرت وارد شدم و عطسه كردم، حضرت فرمود: «يرحمك اللَّه» پس من ترسيدم.

حضرت فرمود: مى‌خواهى بگويم در عطسه چيست؟

گفتم: بلى.

فرمود: آن، امان از مرگ است تا سه روز[2].

حجّ امام زمان (عج)

(2) 6- ابو احمد از يكى از برادرانش كه اهل مدائن بود نقل مى‌كند كه: روزگارى با رفيقم به حجّ رفته بودم، جوانى را ديدم كه ازار و ردايى داشت و آنها را به 150 دينار قيمت كرديم و به پايش نعلين زردى بود كه هيچ غبارى در آن وجود نداشت و نه اثر سفرى. گدايى از او چيزى خواست، از زمين چيزى برداشت و به او داد. سائل زياد از او سؤال كرد. جوان برخاست و رفت و از چشم ما ناپديد شد. ما به آن سائل نزديك شديم و گفتيم: به تو چه داد؟ سنگريزه‌اى از طلا را به ما نشان داد، قيمت كرديم، بيست دينار بود. به رفيقم گفتم: مولاى ما با ماست و ما او را نمى‌شناسيم؟

پس با هم برويم و او را جستجو كنيم.

تمام موقف را گشتيم ولى او را نيافتيم و برگشتيم و از كسانى كه آنجا بودند و

[1] بحار الانوار: 52/ 327، حديث 45.

[2] وسائل الشيعه: 18/ 461، حديث 1.