هستند، ولى نبايد اين سخن را كسى از تو بشنود[1].

سوء قصد منصور به جان امام صادق (ع)

(1) 39- محزمه كندى نقل مى‌كند كه منصور دوانيقى در ربذه منزل كرد و امام جعفر صادق- 7- هم در آنجا بود، گفت: چه كسى مى‌تواند جلو مرا بگيرد تا اينكه جعفر را نكشم، به خدا سوگند! او را خواهم كشت. پس حضرت را خواند.

امام- 7- بر او وارد شد و فرمود: اى امير مؤمنان! با من مدارا كن. به خدا سوگند! مصاحبت من با تو كم است.

منصور اجازه برگشت داد و به عيسى بن على گفت: دنبال او برو و بگو من نخواهم بود يا او؟ پس بيرون آمد و به او رسيد و پرسيد: اى ابو عبد اللَّه! امير مؤمنان مى‌پرسد: من نخواهم بود؟ يا تو؟

حضرت فرمود: بلكه من‌[2].

شهادت معلى بن خنيس‌

(2) 40- ابو بصير مى‌گويد: امام صادق- 7- به من فرمود: آنچه در مورد معلّى بن خنيس به تو مى‌گويم، پوشيده‌دار. من هم گفتم: همين كار را انجام مى‌دهم.

فرمود: او به درجه و مقام خودش نمى‌رسد مگر با آن كارى كه داود بن على با او مى‌كند.

پرسيدم: داود بن على با او چه خواهد كرد؟

فرمود: او را مى‌خواند و گردنش را مى‌زند و به دارش مى‌كشد.

گفتم: چه وقت اين كار انجام خواهد گرفت؟

[1] بحار الانوار: 47/ 172، حديث 18.

[2] بحار الانوار: 47/ 171، حديث 17.