نكرده است؛ چنانچه شخصى مى‌گويد: گوشت يا نان خوردم، منظورش اين نيست كه من نمى‌دانم خورده‌ام بلكه مى‌خواهد، شنونده نفهمد كه چه خورده است. اگر چه او مى‌داند كه يكى از آن دو چيز را خورده است.

(1) وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهارُ؛ يعنى: (اى يهوديان! قلبهاى شما در قساوت و سختى بحدى است كه از آن هيچ خير و نيكى نمى‌آيد) در حالى كه از بعضى از سنگها، نهرها جارى مى‌شود (و به وسيله آن، بهره‌هايى به بنى آدم مى‌رسد)».

«إِنَّ مِنْها لَما يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ؛ يعنى: و برخى سنگها بشكافد و آبى از آن بيرون آيد (ولى قلوب شما يهوديان، هيچ خيرى در آن نيست)».

«و انّ منها؛ يعنى: اگر به سنگى قسم خورده شود، فرود مى‌آيد، ولى قلبهاى شما اين گونه نيست».

يهوديان گفتند: اى محمّد! گمان كردى سنگها از قلبهاى ما نرمتر مى‌باشند. و اين كوه كه در مقابل ماست، او را شاهد بگير تا تو را تصديق كند. اگر براى تصديق تو به زبان آمد، تو بر حق باشى! پس بيرون آمدند (و به سوى) كوه «اوعر» رفتند و به پيامبر گفتند اكنون او را گواه بگير. رسول خدا- 6- فرمود: اى كوه! تو را به مقام محمّد و خاندان پاكش سوگند كه بخاطر ذكر نامهاى آنها، خداوند عرش را بر دوش هشت فرشته سبك گردانيد، در حالى كه قبل از آن نمى‌توانستند آن را حركت دهند.

در اين هنگام آن كوه، حركتى كرد و آب ريخت. و ندا داد: گواهى مى‌دهم كه تو فرستاده پروردگار عالميان هستى و قلبهاى اين يهوديان- چنانچه گفتى- از سنگ سخت‌تر است.

يهوديان گفتند: آيا ما را گول مى‌زنى؟ يارانت را پشت كوه نشانده‌اى تا اينكه اين گونه سخن بگويند! اگر درست مى‌گويى از جاى خود برخيز و به جاى مسطحى برو و به اين كوه دستور بده كه به سوى تو بيايد. و باز بگو كه دو نيمه شود و پايينش بالا و بالايش در پايين قرار بگيرد!