شديم، او پرسيد: كجا مى‌رويد؟

ذو الكلاع گفت: به سوى پيامبرى كه از قريش مبعوث شده مى‌رويم و اين هم فرستاده اوست.

راهب گفت: اين پيامبر، در گذشت.

پرسيدم از كجا مى‌دانى؟

گفت: قبل از اينكه شما به اينجا برسيد، من كتاب دانيال پيامبر را نگاه مى‌كردم تا اينكه به اوصاف محمّد- 6- و مدت عمر و اجلش رسيدم و چنين يافتم كه او در اين ساعت فوت كرده است.

ذو الكلاع گفت: پس ما برمى‌گرديم.

جرير مى‌گويد: من هم (به مدينه) برگشتم و ديدم رسول خدا در همان روز، وفات كرده است‌[1].

عناد و سنگدلى يهوديان‌

(1) 17- امام حسن- 7- در باره آيه: ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَهِيَ كَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً[2] روايت كرده كه: پيامبر- 6- مى‌فرمود:

خداوند متعال مى‌فرمايد: اى گروه يهوديان! قلبهاى شما مانند سنگ خشك شده و هيچ رطوبتى از آن ترشح نمى‌كند؛ يعنى شما نه حق خدا را عطا مى‌كنيد و نه زكات اموالتان را مى‌دهيد و نه خوب را گرامى مى‌داريد و نه به مهمان، احترام مى‌گذاريد و نه به داد مظلومى مى‌رسيد و نه با چيزى از انسانيت، رابطه پيدا مى‌كنيد (از انسانيت هيچ چيز نمى‌دانيد).

در آيه كه فرموده است: أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً اين را بر شنوندگان، مبهم قرار داده و بيان‌

[1] بحار الانوار: 15/ 220، حديث 40.

[2] يعنى:« پس قلبهاى شما بعد از اين، مانند سنگ سخت شد يا از آن هم سخت‌تر گرديد»( سوره بقره، آيه 74).