امام (ع) و خبر از مرگ طاغوت‌

(1) 8- على فرزند محمّد بن زياد صيمرى مى‌گويد: بر احمد بن عبد اللَّه طاهر[1] وارد شدم. در مقابلش نامه امام عسكرى- 7- را ديدم كه در آن نوشته بود:

«من در مورد اين طاغوت (المستعين) از خدا مسألت نموده‌ام. تا سه روز ديگر كار او تمام است».

هنگامى كه روز سوم شد، مستعين، از خلافت خلع شد و بعد از مدتى به قتل رسيد[2].

بازى با دين خدا و فرجام آن‌

(2) 9- ابو هاشم جعفرى مى‌گويد: با امام حسن عسكرى- 7- در زندان مهتدى، پسر واثق، محبوس بودم. روزى به من فرمود: امشب اين طاغوت مى‌خواهد با دين خدا بازى كند. و خداوند عمرش را تمام كرد و روزيش را بريد.

وقتى كه صبح شد، تركها بر مهتدى هجوم آورده و او را كشتند. و «معتمد» به جاى وى نشست. و به اين ترتيب، خداوند ما را حفظ نمود[3].

پاسخ به سؤال فراموش شده‌

(3) 10- حسن بن ظريف مى‌گويد: دو مسأله مرا به خود مشغول كرده بود. لذا خواستم نامه‌اى بنويسم و آنها را از امام حسن عسكرى- 7- بپرسم. نامه را نوشتم و در باره قائم- 7- پرسيدم كه چگونه قضاوت مى‌كند و كجا مى‌نشيند؟ و مى‌خواستم از تبى كه دو روز در ميان به سراغ آدم مى‌آيد، بپرسم اما

[1] او جانشين برادرش در فرماندهى شرطه‌هاى بغداد بود. و در خلافت معتز بعد از مرگ برادرش، جاى او را گرفت.( الاعيان: 3/ 120).

[2] بحار: 50/ 248، حديث 2.

[3] بحار: 50/ 303، حديث 79.