ولى شطيطه همان طور باقى ماند و انتظار آمدنم را مى‌كشيده است.

مى‌گويد: وقتى كه او را ديدم سلام امام- 7- را به او رساندم و به او گفتم كه امام- 7- فقط درهم و دستمال تو را قبول كرد؛ كيسه را به او دادم، شاد شد و گفت: درهم‌ها را خودت بردار. پس همانها مرا كفايت مى‌كند. و بعد از سه روز به رحمت خدا پيوست‌[1].

هدايت مردم توسط امام موسى كاظم (ع)

(1) 23- هشام بن سالم مى‌گويد: من و محمّد بن نعمان در مدينه بوديم كه امام جعفر صادق- 7- رحلت نمود و مردم دور پسرش عبد اللَّه جمع شدند. ما هم بر او وارد شديم و گفتيم: زكات در چه مقدار واجب مى‌شود؟

گفت: در دويست درهم، پنج درهم.

پرسيديم: درصد درهم چقدر؟

گفت: دو درهم و نيم.

سرگردان و وامانده از پيش او خارج شديم و در جايى نشستيم و گريه كرديم و گفتيم به مرجئه‌[2] رجوع كنيم يا به معتزله و يا به زيديه‌[3]. در اين حالت بوديم كه پيرمردى به سوى من اشاره كرد. ترسيدم كه از جاسوسان منصور باشد؛ چون او دستور داده بود هر كس به طرف موسى بن جعفر- 7- برود، گردنش را بزنند.

[1] بحار: 47/ 251، حديث 23.

[2]« مرجئه» كسانى هستند كه مى‌گويند كسى كه ايمان آورد، گناه به حال او ضررى ندارد.

چنانچه اطاعت با كفر فايده ندارد.

[3]« معتزله» قائل به عدل هستند و نسبت آنها به سعد بن أبي وقاص و عبد اللَّه بن عمر داده شده است. چون از كمك به على- 7- و از جنگ با او كناره گرفتند. و« زيديه» كسانى هستند كه امامت زيد پسر امام سجّاد و بعد از او امامت يحيى پسرش را قبول كردند.