هفتاد، دوران نعمت و فراوانى خواهد رسيد. ولى سال هفتاد گذشت و ما فراوانى نديديم.

امام فرمود: خداوند متعال تا سال هفتاد بلا را تعيين كرده بود ولى وقتى كه امام حسين- 7- شهيد شد، خشم خدا بر اهل زمين شدّت گرفت و بلا را تا سال صد و چهل به تأخير انداخت. ما به شما چيزى گفتيم ولى آن را به همه گفتيد و پرده اسرار را دريديد. پس خدا آن را به تأخير انداخته و زمانى براى آن تعيين نكرده است. يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ‌.

ابو حمزه مى‌گويد: از امام صادق- 7- نيز پرسيدم او نيز همين جواب را داد[1].

عبور على (ع) از كربلا

(1) 8- امام سجاد مى‌فرمايد: على- 7- از كربلا عبور كرد، در حالى كه چشمانش پر از اشك شده بود، فرمود: اينجا محل زانو زدن شتران آنهاست. و اينجا محل انداختن بارهاى آنهاست. و در اينجا خون آنها ريخته مى‌شود. خوشا به حال خاكى كه در آن خون دوستان، ريخته مى‌شود! امام باقر- 7- مى‌فرمايد: على- 7- با مردم مى‌رفت تا به يك يا دو ميلى كربلا رسيدند حضرت جلوتر از مردم رفت و جايى را طواف كرد كه به آن «مقذفان» مى‌گفتند. فرمود: «در اينجا دويست پيامبر و دويست سبط كشته شده است و همه آنها شهدا بودند. و اينجا مركبها را مى‌خوابانند. و اينجا شهدا به خاك مى‌افتند كه هيچ كس قبل از آنها مثل ايشان نبوده و بعدها نيز هيچ كس نمى‌تواند مانند آنها باشد»[2].

جرأت بعضى از اصحاب بر پيامبر 6

(2) 9- امام صادق- 7- فرمود: فلانى و فلانى و عبد الرحمن بن عوف‌

[1] تفسير عياشى: 2/ 217، حديث 68.

[2] بحار: 41/ 295، حديث 18.