اسراى جنگ بدر

(1) 183- در جنگ بدر هفتاد نفر از مشركين كشته و هفتاد نفر نيز اسير شدند.

رسول خدا- 6- دستور داد اسيران را بكشند و غنائم را بسوزانند[1] عدّه‌اى از مهاجرين گفتند: يا رسول اللَّه! اسراء خويشان تو هستند و ما هفتاد نفر از آنها را كشتيم، اجازه بده براى آزادى آنان فديه بگيريم و از غنائم در جنگ عليه كفّار استفاده كنيم.

خداوند متعال به پيامبر وحى فرستاد كه اگر امسال اسراء را نكشيد. سال ديگر به تعداد آنها از شما كشته مى‌شود. در سال بعد، در جنگ احد، هفتاد نفر از مسلمانان به تعداد اسراى بدر كشته شدند. و شرط بدر را از ياد بردند و گفتند: يا رسول اللَّه شما ما را به پيروزى وعده مى‌داديد ولى اين مصيبت بر ما وارد شد.

و هنگامى كه جنگ احد تمام شد نزديكان كشته‌ها آمدند تا شهداى خود را به مدينه ببرند. آنان را بر پشت شترها بستند. وقتى كه مى‌خواستند به طرف مدينه بروند، شترها حركت نمى‌كردند. اما هنگامى كه به طرف ميدان جنگ متوجه مى‌شدند، با سرعت مى‌آمدند. قضيّه را به عرض رسول خدا- 6- رساندند، حضرت فرمود: كلام خدا را نشنيديد كه فرمود:

قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى‌ مَضاجِعِهِمْ‌[2].

پس، هر دو نفر در يك قبر دفن شدند، مگر حمزه كه در يك قبر دفن شد. على- 7- در جنگ احد، چهل زخم برداشت، پيامبر- 6- آب را

[1] اين دو جمله در كتابهاى ديگر ذكر نشده، بلكه در سيره ابن هشام آمده كه پيامبر در مورد اسراء فرمود: در باره اسيران نيكى كنيد و در تقسيم غنائم، ميان مسلمانان اختلاف افتاد و رسول اكرم- 6- براى رفع اختلاف، غنائم را به عبد اللَّه بن كعب سپرد تا به طور مساوى بين مسلمانان تقسيم شود.( مترجم).

[2] يعنى: بگو اى پيامبر! اگر خانه‌هاى خود هم بوديد، باز آنكه سرنوشت او در قضاى الهى، كشته شدن است البته از خانه به قتلگاه بيرون مى‌آمدند.( سوره آل عمران، آيه 154).