نصره ليبلغ الشّاهد الغائب»

؟ همه گفتند: نه‌[1].

اين روايت را حموينى در «فرائد السمطين» و ابن حاتم در «در النظيم» و «دارقطنى» و ابن عقده نيز نقل كرده‌اند.

بعد از على 7 بانوى اسلام فاطمه زهرا 3 و امام حسن و امام حسين 8 و عبد اللَّه بن جعفر و عمار ياسر و قيس بن سعد و عمر بن- عبد العزيز و مأمون خليفه عباسى به آن استناد جستند و حتى عمرو بن عاص در نامه‌اى كه به معاويه نوشت براى اين كه به او اثبات كند كه به خوبى از حقايق مربوط به موقعيت على 7 و وضع معاويه آگاه است، صريحا مسأله غدير را ياد آورى كرده و خطيب خوارزمى حنفى در كتاب «المناقب» آن را نقل كرده است‌[2].

پس سند حديث الغدير بسيار قوى و محكم است و جاى هيچ گونه شك و ترديدى در آن نيست اما دلالت آن بر خلافت بلا فصل على براى رسول خدا آن نيز در اعلى مراتب ظهور و روشنى است و با در نظر گرفتن قرائن حاليه و مقاليه آن جاى هيچ ترديد باقى نمى‌ماند.

ولى بر خلاف انصاف، اهل سنت به تأويل دلالت آن كوشيده و ولايت را كه براى على 7 به مقتضاى نص غدير ثابت شده به معناى دوستى و نصرت و امثال اينها حمل كرده‌اند ليكن با قرائن لفظى و مقامى كه در خبر و موردش موجود است، مسلما مراد از «ولىّ» يا «مولى»، اولى به تصرف و صاحب اختيار است، حمل بر معناى ديگر بسى ركيك و منافى با مقام حكمت رسول خدا 6 مى‌باشد.

على (ع) نزديكترين فرد به رسول خدا 6‌

احمد بن حنبل در مسند خود به سند خود از «ابى موسى» از «ام سلمه» روايت‌

[1] خوارزمى، المناقب، ص 217.

[2] خوارزمى، المناقب، ص 124- براى آگاهى بيشتر از منابع مختلف اين روايات در زمينه استدلال على( 7) و اهل بيت و جمعى از صحابه و غير صحابه به حديث غدير علاقمندان مى‌توانند به كتاب الغدير جلد اول از ص 159 تا 213 مراجعه كنند.