است و اين خصوصيت را ديگرى ندارد.

احاديث، بيانگر تقدم على 7‌

نصوص بسيارى به صورت متواتر، و نسل به نسل، در ميان شيعيان وجود دارد كه: پيامبر 6 به خلافت على 7 تصريح كرده و با بيانى روشن براى مردم بازگو نموده، از جمله:

انت الخليفة من بعدى،

و: سلّموا عليه بإمرة المؤمنين و اسمعوا له و أطيعوا

يعنى: تو پس از من خليفه هستى و يا به ديگران فرمود: به عنوان امير المؤمنين به او تبريك بگوييد و فرمانش را ببريد و اطاعتش كنيد.

امثال اين نصوص، بسيار است.

ادله قرآن بر ولايت و امامت حضرت على 7‌

يكى از آياتى كه بر امامت او 7 دلالت دارد، اين آيه است:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ‌[1]: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بپرهيزيد و با صادقان باشيد در اينجا تبعيّت از صادق لازم آمده، و اين صفت، فقط در معصوم مصداق پيدا مى‌كند، زيرا صدق ديگران، روشن نيست، و كسانى كه ادعاى امامت در باره آنها شده، معصومى ندارند، جز على 7 پس امامتش متعّين است.

ديگر اين كه ابى بكر و عباس‌[2]، پيش از اسلام كافر بوده‌اند و صلاحيّت امامت ندارند، زيرا آيه مى‌فرمايد:

[1] توبه/ 119

[2] زيرا برخى ادعا كرده‌اند كه خلافت پس از پيامبر 6 از راه ارث به عمويش مى‌رسد.( م)