خصلت‌هاى ممتاز حضرت على 7‌

امام امير المؤمنين على 7، ويژگيهاى منحصر به فردى دارد، زيرا صفات و كمالهاى متباين و متّضاد را در خود جمع كرده بود، او روزها را روزه داشت و با آن همه مجاهدتهايى كه ذكر شد، شبها را به عبادت مشغول بود و با مقدار كمى نان جو (يا آرد جو) افطار مى‌كرد و از نانخورشى، چنان كه در بحث زهدش گفتيم، استفاده نمى‌نمود.

معمولا كسى كه اين حالات را داشته باشد، نيروى كمى دارد، اما امير المؤمنين 7 با اين زهد قوى‌ترين مردان بود و درب قلعه را از جا كند، و چند ذراع به آن طرف‌تر انداخت، در حالى كه هفتاد نفر از مسلمانان آن را حمل كردند.

پس از اينكه امام 7 در را به صورت پل قرار داد، تا مسلمين از آن عبور كنند؛ آن را به جاى اول بازگرداند.

بيشتر اوقات در جنگها، مستقيما خودش افراد را مى‌كشت، و كسى كه چنين باشد على القاعده، عبوس است، ولى امام 7 دلى مهربان و اخلاقى گرم و رويى گشاده داشت، تا آنجا كه منافقين، او را به شوخ طبعى نسبت دادند.

اين فضايل از طريق ديگران وارد شده و به علت شهرتى، كه از طريق ما و آنها دارد، نتوانستند، آن را پوشيده بدارند و همه اين اوصاف، بر امامت او دلالت دارد، تا چه رسد اخبارى كه از طريق اهل بيت : (در اين باره) به ما رسيده است.

علماى شيعه (رضوان اللَّه عليهم) كتابهاى زيادى در زمينه فضايل او تأليف كرده‌اند و ادله‌اى كه بر امامت 7 آن حضرت دلالت دارد، بى‌شمار است، از جمله اين تأليفات، كتابى است از شيخ و پيشواى بزرگ و درياى فضل، جمال‌