از اصحاب امام 7 كه تعدادشان به بيست هزار تن مى‌رسيد، يك هزار و هفتاد تن شهيد شدند.

اين واقعه را جنگ جمل و جهاد با ناكثان هم مى‌گويند و پس از آن آتش جنگ صفين و درگيرى با معاويه شعله‌ور شد، كه جهاد با قاسطين نام دارد.

على 7 در جنگ صفّين‌

اين جنگ واقعه‌اى بزرگ بود كه دل جنين را در شكم مادر مى‌لرزاند و موى كودك را سفيد مى‌كرد و هيجده ماه ادامه مى‌يافت.

طبق كمترين تعداد روايات، يك صد و هفتاد و پنج هزار نفر از لشكر شام و بيست و پنج هزار نفر از اهل عراق كشته شدند و در «ليلة الهرير» همين واقعه كه شديدترين اوقات بود، از دو طرف سى و شش هزار تن به قتل رسيد.

امام 7 به تنهايى در آن شب، پانصد و بيست و سه سوار را از پا درآورد، زيرا هر فردى را كه با ضربت شمشير مى‌كشت، يك تكبير مى‌فرمود و تعداد تكبيرهايش را شمردند، به همين مقدار رسيد و در وسط روز و هواى روشن، كشته‌هاى شمشير امام 7 را شناسايى كردند، زيرا شمشيرى كه بر سر دشمن مى‌زد، بدنش را دو نيم مى‌كرد و اگر بر عرض بدن خصم مى‌زد، با كمى انحنا، آن را مى‌بريد و گويا با مقراض آن قسمت را بريده‌اند.

در صبح آن شب، آثار پيروزى و فتح براى اصحاب امير المؤمنين 7 آشكار شد و مالك اشتر (ره) به پيشروى خود ادامه داد و به اردوگاه ارتش شام رسيد و لحظاتى باقى مانده بود كه معاويه و اطرافيان وى را دستگير سازد.

نيرنگ عمرو عاص در جنگ صفّين‌

عمرو عاص وقتى اين صحنه را ديد، به معاويه پيشنهاد كرد كه: قرآنها را بر نيزه كنيم و آنها را به كتاب خدا فرا بخوانيم؟ معاويه نظر او را پسنديد.