همچنان هفت نفر يكى پس از ديگرى به دست او كشته شدند.

اين بار غلامى بنام «صواب» پرچم را بدست گرفت و قدرتى عجيب داشت و على 7 با يك ضربه دست راستش را قطع كرد و پرچم را با دست چپ برداشت، اين دست نيز قطع شد، پرچم را به سينه گرفت، و با بن بازوها آن را نگاه مى‌داشت، تا اينكه امام 7 ضربه‌اى بر سرش وارد كرد و او را به قتل رساند، كفار پا به فرار گذاشتند و مسلمانان به گرفتن غنيمت مشغول شدند.

نگهبانان درّه كه هجوم مردم براى گرفتن غنيمت را مشاهده كردند، ترسيدند چيزى نصيب آنان نشود، لذا از رئيس خود اجازه ترك درّه را خواستند، ولى او در پاسخ گفت: پيغمبر 6 به من دستور داده كه اينجا را ترك نكنم، گفتند: پيامبر 6 زمانى اين فرمان را داده كه نمى‌دانست كار به كجا مى‌انجامد، و بعد فرمان او را ناديده انگاشته و براى كسب غنائم او را تنها گذاشتند، خالد بن وليد از تنهايى وى استفاده كرده و به او حمله نمود و او را به شهادت رساند و از ناحيه پشت، براى كشتن رسول خدا 6 به او نزديك شد، نگاهى كرد و به همراهان گفت: اين مرد همان كسى است كه دنبالش هستيد، همگى با شمشير و نيزه و تير و سنگ به پيغمبر 6 حمله بردند، تعداد كمى از اصحاب در كنار آن حضرت، به دفاع پرداختند، و هفتاد تن از آنها به شهادت رسيد و بقيه پا به فرار گذاشتند، پيامبر 6 تنها ماند، اما يك گام از موضع خويش دور نشد، و يك تنه به نبرد مشغول شد، و تيراندازى كرد، تا تيرهايش به اتمام رسيد، گاهى با كمان و گاهى با سنگ، از خود دفاع مى‌كرد و «عتبة بن ابى وقاص» لبها و دندانهاى مباركش را مورد اصابت قرار داد و «ابن قميه» نيز سر مبارك آن حضرت را هدف قرار داد، ولى شمشيرش مؤثر واقع نيفتاد و با تمام توان ضربه‌اى ديگر وارد كرد و پيامبر خدا 6 بيهوش‌