در همين كتاب از ابن عباس نقل شده كه گفت: پيامبر خدا 6 فرمود: در شبى كه به معراج رفتم، بر در بهشت ديدم نوشته شده:

لا اله الّا اللَّه محمّد رسول اللَّه علىّ حبيب اللَّه، الحسن و الحسين صفوة اللَّه، فاطمة امة اللَّه، على با غضهم لعنة اللَّه.

در كتاب مناقب از ابن عباس آمده كه گفت: پيامبر خدا 6 فرمود: اگر همه مردم در دوستى على 7 اتفاق داشتند، خداوند بزرگ آتش را نمى‌آفريد!.[1] در كتاب «اليواقيت» ابن عمرو الزاهد، مى‌نويسد: پيامبر 6 على 7 را به فرماندهى گروهى (به مأموريت) فرستاد و ديدم رسول خدا 6 دستها را به آسمان بلند كرده و مى‌گويد: بار خدايا مرا نميران، تا صورت على 7 را به من بنمايانى.[2] كتاب مناقب خوارزمى از عايشه نقل كرده كه گفت: هنگامى كه پيامبر 6 در خانه من در بستر بيمارى (رحلت) بود، فرمود: حبيب مرا فراخوانيد، من ابى بكر را خواستم پيامبر به او نگاه كرد و سرش را بر بستر گذاشت و فرمود:

حبيبم را بخوانيد، به اطرافيان گفتم، واى بر شما، على 7 را فراخوانيد، به خدا قسم جز او كسى را نمى‌خواهد، چون علىّ را فراخوانديم هنگامى كه او را ديد جامه‌اى كه بر تن داشت باز كرد و او را در زير آن گرفت و همچنان او را دربرگرفته بود، تا درگذشت و دستش روى (بدن على 7) قرار داشت.

در همين كتاب از انس بن مالك نقل است كه گفت: پيامبر خدا 6 فرمود:

خداوند بزرگ، از نور روى على 7 هفتاد هزار فرشته، آفريد، و تا روز رستاخيز براى او و دوستانش آمرزش مى‌طلبند.

[1]

ُ لو اجتمع النّاس على حب على بن ابى طالب لما خلق اللَّه عز و جل النّار.

[2]

ُ اللّهم لا تمتنى حتى ترينى وجه علي.