در همين كتاب از حسن بصرى نقل شده كه: پيامبر 6 فرمود: على 7 بر روى فردوس- كه كوهى است- مى‌نشيند و آن كوه بر بالاى بهشت و بر بالاى آن عرش خداى جهانيان قرار دارد، و كسى كه دستى بر آن بكشد، چشمه‌هاى بهشتى جارى و در آن پراكنده مى‌گردد و على 7 بر بالاى كرسى‌اى از نور مى‌رود و به دست او مجوّز ورود صادر مى‌شود و كسى از صراط نمى‌گذرد مگر اين كه، مجوز ولايت او و اهل بيتش را : در دست داشته باشد و بر بهشت اشراف دارد و دوستانش را به آن وارد و دشمنانش را به آتش داخل مى‌كند.

در همان مصدر از ابن مسعود نقل است كه گفت: پيامبر 6 فرمود:

نخستين كسى كه على 7 را از آسمانيان به برادرى گرفت، اسرافيل و بعد ميكائيل و سپس جبرئيل بود، و نخستين كسى كه از اهل آسمان او را به دوستى گرفت، حاملان عرش، سپس رضوان خازن بهشت، سپس ملك الموت، بود و ملك الموت چنان كه بر پيامبران مهربانى مى‌كند، همان گونه بر دوستان على 7 نيز ترحم مى‌نمايد.

در همين كتاب، از ابن عمر وارد شده كه گفت: پيامبر خدا 6 فرمود:

هر كس على 7 را دوست بدارد، خداوند نماز و روزه و عبادتش را مى‌پذيرد و دعايش را مستجاب مى‌نمايد، آگاه باشيد، كسى كه على 7 را دوست بدارد، خداوند به تعداد رگهاى بدنش شهرها در بهشت نصيبش مى‌سازد، آگاه باشيد، كسى كه آل محمد 6 را دوست بدارد از حساب و ميزان و صراط، در امان است، آگاه باشيد، كسى كه بر دوستى آل محمد 6 بميرد، من بهشت و همنشينى با پيامبران : را برايش تضمين مى‌كنم و بدانيد، كسى كه با آل محمد 6 دشمنى كند، در روز قيامت، وقتى كه وارد مى‌شود؛ ميان دو