پاسخ امام زمان 7 به عبد اللَّه قمى‌

13- «سعد بن عبد اللَّه قمّى» گويد: چهل و چند مسأله مشكل، آماده كردم، و جواب دهنده‌اى براى آنها نيافتم، لذا گفتم: به «سرّ من راى» مى‌روم و از امام عسگرى 7 مى‌پرسم، وقتى به در خانه امام 7 رسيدم اذن دخول خواستم و وارد شدم، وقتى او را ديدم فكر كردم ماه شب چهارده را مى‌بينم.

ديدم بچه‌اى بسان ستاره مشترى روى ران راست امام 7 نشسته، به او سلام كردم، و او پاسخ ما را داد و دستور نشستن صادر كرد و نشستيم.

آنگاه از امور دينى و مسائل شيعه و هداياى آنها پرسيديم؟ (يعنى پرسيديم بگو چه در انبان داريم).

امام حسن عسگرى 7 به او نگاه كرد و فرمود: فرزندم، به شيعيانت پاسخ بده؟

امام 7 به هر كدام كه پرسشى در دل داشتيم، پاسخ دادند، بدون اينكه ما سؤال كرده باشيم! و براهين را روشن نمود، تا جايى كه عقل ما حيران شد، كه چه درياى علمى است و چطور اين گونه از غيب خبر مى‌دهد؟! سپس امام حسن عسگرى 7 به ما التفاتى كرده و پرسيد: چرا به اينجا آمده‌ايد؟ گفتم: عشق ما به ديدار مولايمان ما را به اينجا آورده؟ سپس فرمود:

هر چه مى‌خواهى از نور چشمم (امام زمان 7) سؤال كن؟

از جمله سؤالاتى كه پرسيدم اين بود: مولايم مرا از تأويل «كهيعص» خبر ده؟ فرمود: اين حروف از خبرهاى غيبى است كه خداوند آنها را به زكريا داد و سپس آنها را به محمد 6 گفت، و آن اين است كه: زكريا از خدا خواست كه نام‌هاى پنجگانه را به او بياموزد؟ جبرئيل بر او نازل شد و به او آموخت و زكريّا هنگامى كه محمد و على و فاطمه و حسن و حسين : را ياد كرد،