من و على 7 را پيش از آدم به همين مقدار (چهل هزار سال) آفريد، و نورى را خلق كرد و آن را به نصف تقسيم نمود، مرا از نصفى و على 7 را از نصفى ديگر پيش از اشياء، آفريد، و آن را با نور من و على 7 روشن ساخت، سپس ما را در سمت راست عرش قرار داد، آنگاه فرشتگان را آفريد، پس ما (خدا را) تسبيح گفتيم و فرشتگان نيز (خدا را) تسبيح گفتند، و ما تهليل گفتيم و آنها تهليل گفتند، ما تكبير گفتيم و آنها تكبير گفتند، و فرشتگان اين كارها را از ما آموختند.[1] در علم خدا گذشته كه محبّ على 7 و محب مرا به دوزخ نبرند و همچنين مبغض من و على 7 را به بهشت نبرند، بدانيد كه خداوند فرشتگان را آفريد و آفتابه‌هايى از طلا به دستشان داد، و آن‌ها را از آب بهشت، از (چشمه) فردوس پر كرد، پس شيعيان على 7 والدين پاك و مؤمنى دارند، و هر گاه يكى از آنان خواست، با همسر خود همبستر شود، ملكى از همان آفتابه‌ها در دست دارد، نزد آنان مى‌آيد و از آن آب (بهشتى) مقدارى در ظرف آب آنان مى‌ريزد و ايمان بدين وسيله در دلش مى‌رويد، همان گونه كه كشت مى‌رويد، پس اينان (شيعيان) از خدا و پيامبر 6 و وصىّ من و وصىّ على 7 و دخترم فاطمه سلام اللَّه عليها و حسن 7 و حسين 7 و ائمه‌اى كه از صلب حسين 7 هستند بيّنه (و دليل) دارند، ابن عباس گفت: پرسيدم تعداد آنان چند نفر است؟

فرمود: يازده تن هستند كه پدرشان على 7 است، و بعد فرمود: سپاس خدايى را كه محبّت على 7 و ايمان را، دو علت (سعادت) قرار داد.[2]

[1]

ُ ... ثمّ خلق اللَّه الملائكة فسبحنا و سبحت الملائكة و هللنا و هللت الملائكة و كبرنا و كبرت الملائكة و كان ذلك من تعليمى و تعليم علىّ.

[2]

ُ الحمد للَّه الّذي جعل محبّة علىّ و الايمان سببين.