پيامبر 6 پرسيد: چرا على 7 بر ما اهل بيت (عم) برترى دارد، و حال اينكه همه از يك خانواده هستيم؟ پيامبر 6 فرمود: خداوند من و على 7 را زمانى آفريد كه آسمان و زمين و بهشت و دوزخ و لوح و قلمى در كار نبود، و هنگامى كه:

خواست ما را بيافريند، به كلمه‌اى تكلّم كرد كه به نورى تبديل گشت، سپس كلمه‌اى ديگر فرمود:

كه به روح بدل شد و آن دو را با همديگر درآميخت، تا معتدل شدند، آنگاه من و على 7 را از آن آفريد، آنگاه از نور من نور عرش را جدا كرد، پس من از نور عرش برترم و از نور على 7 نور آسمانها را بيرون آورد، پس على 7 از نور آسمانها برتر است.

پس از آن از نور حسن 7 نور خورشيد و از نور حسين 7 نور ماه را بيرون آورد، پس آن دو از نور خورشيد و ماه برترند، و فرشتگان به تسبيح و تقديس خدا مشغول بودند و مى‌گفتند: منزّه است خداوندى كه اين نورها را آفريد و اكرام نمود.[1] و هنگامى كه خداوند خواست، فرشتگان را بيازمايد، ابرهايى از تاريكى به سوى آنها فرستاد، و نمى‌توانستند اول و آخرش را مشاهده كنند.

فرشتگان گفتند: بار خدايا از زمانى كه ما را آفريدى تاكنون چنين چيزى را نديده‌ايم، پس تو را به حق اين انوار (انوار اهل بيت :) سرّ آن را بر ايمان روشن ساز؟! خداوند در پاسخ فرمود: به عزّت و جلالم كارى خواهم كرد، و سپس نور فاطمه 3 را آفريد و بر طاق عرش آويخت، و آسمانهاى هفتگانه و زمينهاى هفتگانه را روشن ساخت، لذا فاطمه را زهرا 3 فرمودند:

[1]

ُ سبّوح قدّوس من انوار ما اكرمها على اللَّه تعالى.