(جملات پيشين اين آيه در باره اهل بيت (عم) تصريحاتى دارد ولى در متن همين مقدار آمده).

1- شگفتا منزل برادرم «جعفر» را خراب مى‌كنند و آن را جزء مسجد مى‌گردانند، و اين كار بدون اجازه من صورت مى‌گيرد و مردم بر او خورده نمى‌گيرند، گويا منزل (كفار) ديلم را گرفته‌اند؟! 2- شگفت ديگر اينكه: به عاملش نوشت: اگر جنب آب نيابد، نبايد تيمّم كند، تا آب بيابد، اگر چه تا روز مرگش آب پيدا نكند (تيمّم لازم نيست)!؟ و مردم به راحتى اين فتوا را پذيرفتند، در حالى كه مردم مى‌دانستند، پيامبر 6 به عمار و سلمان و ابا ذر، فرمود: اگر آب نيافتيد، بدل از جنابت تيمّم كنيد.

مردم نزد او (فتوا دهنده) به اين فرمان پيامبر 6 شهادت دادند، اما از آنان نپذيرفت و صداى اعتراض از كسى بلند نشد؟! 3- مسأله ديگر اينكه: بدون دليل و از روى ناآگاهى، سهميه‌هاى مختلفى در ارث جدّ را درهم آميخت،- در صورتى كه حكم آن را نمى‌دانست،- و به خدا نسبت داد و گفت: پيامبر 6 در باره حدّ قضاوت نكرد و بر كسى واجب ننمود كه ارثى به جدّ بدهد، با اين توصيف، او را تصديق كردند و قلاده بيعتش را به گردن انداختند.

4- مادران اولاد را آزاد كرد (يعنى زنانى كه «امه» بودند، و صاحب اولاد شدند)، مردم هم قولش را حجّت گرفتند و امر خدا و پيامبرش 6 را كنار نهادند.