بكشيد، و لو هر فردى از افراد مردم باشد، چرا كه اجتماع و اتّحاد رحمت و اختلاف عذاب است.

و نيز فرمود: امت من هيچ گاه بر گمراهى اجتماع نمى‌كنند و همگى در مقابل ديگران «يد واحده» هستند و كسى از صف مسلمين خارج نمى‌شود، مگر جدايى خواهى كه دشمن و پشتيبان دشمنان آنها است، و خداوند خون و كشتن او را مباح كرده است.

معاهده منافقين‌

«سعيد ابن عاص» به اتفاق كسانى كه اين معاهده را امضا كرده‌اند و بر آن گواهى دادند، آن را نوشت؛ در محرم سال دهم هجرى و الحمد للَّه ربّ العالمين و صلّى اللَّه على محمد النّبى و آله و سلّم.

آنگاه صحيفه را به «ابى عبيده» داد و آن را به مكه برد و همچنان در كعبه نگاهدارى مى‌شد، تا عمر بن خطاب به حكومت رسيد، و آن را از زير خاك بيرون آورد و اين همان صحيفه‌اى بود كه در زمان وفات عمر، على 7 آن را مطالبه نمود و ملاحظه شد كه در پيراهن عمر پنهان شده و فرمود: چقدر دوست دارم، خدا را با اين صحيفه ملاقات كنم.

هشدار پيامبر 6 به مخالفان‌

پس از نگاشتن پيمان نامه متفرق شدند، وقتى كه پيامبر 6 نماز صبح را با مردم خواند، و در سجاده نشست و تا طلوع خورشيد به ذكر خدا ادامه داد و بعد نگاهى به ابى عبيده كرد و فرمود: آفرين بر تو، امين اين امّت گشته‌اى؟

سپس فرمود: واى بر كسانى كه نامه را با دست خود مى‌نويسند و بعد مى‌گويند: اين نامه منسوب به خداست، تا بهاى كمى بدست آورند، واى بر آنها كه چنين نامه‌هايى مى‌نويسند و واى بر آنها كه چنين كارهايى انجام مى‌دهند.