و نيز سالم واگذار گردد و سى و چهار نفر و بعد بيست نفر ديگر آن را امضاء كرده و نزد «ابى عبيده جرّاح» سپردند.[1] در قسمتى از آن پيمان نامه آمده است: هر گاه كسى بگويد: خلافت «تلو»[2] نبوّت است، دروغ گفته، زيرا پيامبر 6 فرمود: اصحاب من ستارگانى هستند كه به هر كدام اقتدا كنيد، هدايت شده‌ايد.

و كسى كه مدعى خلافت است، و به قرابت استدلال مى‌كند و مى‌گويد:

يكى پس از ديگرى به فرزندانش به ارث مى‌رسد و در تمام زمانها چنين خواهد بود؛ درست نيست، اگر چه از لحاظ نسب به پيامبر نزديك باشد، چون خداوند مى‌فرمايد:

إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ‌[3]: گرامى‌ترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شما است.

پيامبر 6 در اين باره مى‌فرمايد: ذمّه عموم مسلمين يكسان است و هر كدام (پناه) دهند، چه كمترين افراد و چه بالاترين، همه آنها در مقابل غير مسلمين «يد» واحدند، پس كسى كه به كتاب خدا ايمان بياورد و سنّت پيامبر 6 را به پاى دارد، راه درست و به صواب رفته و كسى كه چنين نخواهد، با حق و كتاب مخالفت كرده و از جماعت مسلمين كناره جسته و بايد كشته شود و قتل وى به صلاح امّت است، زيرا پيامبر 6 فرمود: هر كس نزد امّت من آمد، و اينان متّحد بودند، و ميانشان اختلاف انداخت، او را

[1] اين پيمان نامه در متن كتاب ارشاد القلوب جلد دوم آمده، كه به عللى از ترجمه آن خوددارى شد.( م)

[2] تلو- پهلو

[3] حجرات/ 13