سالم مولى ابى حذيفه ديد ابى بكر و عمر و ابا عبيده مشغول نجوا هستند، به آنها گفت: مگر پيامبر 6 دستور ندادند، سه نفر نبايد نجوا كنند؟ به خدا قسم اگر به من نگوييد: در باره چه موضوعى سخن مى‌گفتيد، اين اجتماع را به رسول خدا 6 گزارش مى‌دهم؟ ابو بكر به سالم گفت: در صورتى كه اسرار ما را افشا نكنى و جزئى از ما باشى، مسأله مورد بحث را به اطلاع مى‌رسانم؟ و اگر نپسنديدى كه با ما همراهى كنى، آن را مكتوم بدارى؟

سالم پيمان را پذيرفت و قول داد، مسأله را بازگو نكند، چون نسبت به امام 7 كينه و دشمنى و به اين موضعگيرى شهرت داشت.

سپس به وى اظهار داشتند: ما همپيمان‌شده‌ايم كه در مورد ولايت على 7 پس از پيامبر 6 اطاعت نكنيم؟ سالم گفت: من هم با شما هم عقيده هستم، زيرا چيزى در نظرم مبغوض‌تر از بنى هاشم نيست، و بر اين امر استوار باشيد و شما را همراهى خواهم كرد.

وقتى پيامبر 6 خواست حركت كند، از آنها پرسيد: در چه باره نجوا مى‌كرديد؟ در حالى كه شما را از اين كار منع كرده بودم؟ در پاسخ گفتند: جز اين لحظه ما يك ديگر را نديده‌ايم. پيامبر 6 با نگرانى نگاهى به آنان كرد و فرمود: شما عالمتريد يا خدا؟ و چه كسى ظالمتر از كسى است كه شهادت خود را كتمان مى‌كند؟ و خدا از كارتان غافل نيست.

پيمان نامه مخالفان‌

پس از ورود به مدينه، همين گروه اجتماع كردند و ميان خود پيمانى نوشتند، كه اقدامات خود را عملى سازند و نخستين بند اين پيمان نقض ولايت على 7 بود و در آينده كار خلافت، بايد به ابى بكر و عمر و ابى عبيده‌