و قومش پاسخ دادند:

«أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيباً مِنَ الْكِتابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هؤُلاءِ أَهْدى‌ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا»: آيا نمى‌بينيد كسانى را كه بهره‌اى از كتاب دارند، به جبت و طاغوت ايمان دارند و به كافران مى‌گويند: اينان از كسانى كه ايمان آورده‌اند، راه بهترى دارند.

فرمود: مراد آيه پيشوايان گمراهى و داعيان آتش است، آيا اينان از آل محمد 6 راهشان روشن‌تر است؟

و خدا پاسخ مى‌دهد:

أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِنَ الْمُلْكِ‌[1]: اين گروهند كه خدا آنان را لعنت كرده و هر كه را لعنت كند و از رحمت خود دور سازد ديگر كى مدد و يارى او نتواند كرد (آيا) بهره‌اى از ملك و حكومت خواهند يافت؟

يعنى: امامت و خلافت‌ فَإِذاً لا يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيراً[2]: اينجاست كه (اگر حكومت كنند) از هسته خرمايى به مردم بخل مى‌ورزند.

فرمود: در اينجا خداوند حكومت را براى ما منظور داشته، نه ديگران.

و: أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى‌ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ‌[3]: آيا به آنان حسد مى‌ورزند چون خدا آنها را از فضل خود برخوردار نمود.

[1] نساء/ 59.

[2] نساء/ 52.

[3] نساء/ 54.