حارث پرسيد: اى سرور تقسيم چيست؟ فرمود: تقسيم آتش (و بهشت) و آن را به چند قسمت به درستى تقسيم مى‌نمايم و مى‌گويم: اين شخص ولى من و اين شخص دشمن من است (و هر كدام را به جايى كه مستحق آن است مى‌فرستم).

آنگاه امام 7 دست حارث را گرفت و فرمود: دست تو را گرفتم، همان گونه كه پيامبر 6 دست مرا گرفت، و اين زمانى بود كه از شيوه قريش و منافقين نسبت به من، به او شكايت بردم.

او در پاسخ به من فرمود: هنگامى كه قيامت شود، من «حبل اللَّه» را مى‌گيرم و تو ريسمان مرا و ذريّه‌ات، ريسمان تو را و شيعيانت، ريسمان شما را مى‌گيرند، (حال اى حارث) پيامبر 6 با وصىّ خود چه مى‌كند؟ پس تو نيز اين رشته را بگير كه پشتيبانى نيرومند است، تو با كسى خواهى بود كه او را دوست مى‌دارى، و هر چه بكارى مى‌دروى- و سه بار اين جمله را تكرار كرد- آنگاه حارث برخاست، و در حالى كه شاد و خرسند بود، محضر امام 7 را ترك گفت: و اظهار داشت: پس از اين (مجلس) نگرانى‌اى براى ديدار با خدا ندارم، كه مرگ مرا دريابد و يا من او را دريابم.

ولى الامر چه كسانى هستند؟

«شيخ صدوق» روايت كرده، سائلى در باره اين آيه از امام باقر 7 پرسيد:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‌[1]: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا و رسول او و صاحبان امر (حكومت) پيروى كنيد.

[1] نساء/ از آيه 59.