فرمود: اين لوحى است كه خدا به پيامبرش 6 عطا كرده و در آن نام پدر و همسر و فرزند و اوصيائى كه از فرزندان من است ثبت شده و پدرم آن را به من بخشيده تا مرا مسرور نمايد.

جابر گفت: مادرت فاطمه 3 آن را به من داد و پس از خواندن، نسخه‌اى از آن برداشتم، پدرم فرمود: مى‌توانى آن را به من ارائه دهى؟ عرض كرد: آرى.

پس هر دو به منزل جابر رفتند: و برگى از يك صحيفه را، بيرون آورد.

پدرم به او فرمود: به آن نگاه كن تا من برايت محتوايش را قرائت كنم، جابر به نسخه نگاه كرد و پدرم بدون كم و زياد، آن را از حفظ قرائت نمود.

جابر گفت: خدا را گواه مى‌گيرم، كه در آن لوح همين كلمات را ديدم و آن اين است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* هذا كتاب من عند اللَّه العزيز الحكيم، لمحمّد بن عبد اللَّه نبيّه و نوره و سفيره و حجابه نزل به الرّوح الامين من عند رب العالمين عظّم يا محمّد أسمائى و اشكر نعمائى و لا تجحد آلائي، انا اللَّه لا اله الّا انا قاسم الجبّارين و مذلّ الظالمين و ديّان يوم الدين، أنا اللَّه لا اله الّا أنا وحدى، فمن رجا غير فضلى أو خاف غيرى عذّبته عذابا لا اعذّبه احدا من العالمين، فايّاى فاعبدونى فتوكّل انّى لم أبعث نبيّا و أكملت ايّامه و أنقضت مدّته الّا جعلت له وصيا، و أنّى فضّلته على الأنبياء و فضّلت وصيّك على الاوصياء و اكرمتك بشبليك و سبطيك الحسن و الحسين فجعلت حسنا معدن حلمى و علمى بعد ابيه، و جعلت حسينا خازن وحيى و اكرمته بالشّهادة فهو افضل من استشهد و ارفع الشّهداء درجة جعلت كلمتى التّامة معه و الحجة البالغة عنده بعترته اثيب و اعاقب أوّلهم سيّد العابدين و زين اوليائى الماضين، و ابنه شبيه‌