اصحابم مرا متولى امورشان كردند، اگر مرا حلال كنى، بهتر است؟ فرمود: اگر من حلال كنم، نسبت به پيامبر 6 و دخت او چه مى‌كنى؟ سپس امام 7 در حالى كه مى‌فرمود:

وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ*[1]: هنگام ديدن عذاب، ندامت را پوشيدند.

او را ترك گفت.

هديه خداوند به امام 7‌

از امام صادق 7 نقل است كه روزى رسول خدا 6 در صحن مسجد مدينه، با گروهى از مهاجرين و انصار امير المؤمنين 7 در جانب راست و ابى بكر و عمر در سمت چپش نشسته بودند.

در اين موقع كبوترى، مانند كبوترهاى پيك، بر بالاى سرش پر گشود، و صدايى كه از شيئى حكايت مى‌كرد، به گوش مى‌رسيد.

پيامبر 6 فرمود: يا على 7 هديه‌اى از سوى خدا براى ما آمده، آنگاه دست مبارك خود را به سوى آن دراز كرد، و كبوتر جلو آمد و نزديك دست آن حضرت قرار گرفت، حاضران ديدند «جامى» به همراه خود آورده كه نورش چشم بيننده را خيره مى‌سازد، و بوهاى خوش از آن مى‌تراود، كه عقل مردم را حيران مى‌كند، و اين جام با زبانى فصيح، به تقديس و تمجيد و تسبيح، حق مشغول است، سپس پايين آمد و در كف دست راست پيامبر 6 قرار گرفت و مى‌گفت:

السلام عليك يا حبيب اللَّه و صفوته و رسوله المختار من العالمين و المفضل على اهل ملك اللَّه اجمعين من الاوّلين و

[1] يونس/ 54.