در خانه‌ام مى‌شكند و بر بام آن، اذان مى‌گويد و مرا تقديس و تمجيد مى‌كند، پس خوشا آن كس كه او را دوست بدارد و اطاعتش نمايد و واى بر آن كس كه با او دشمنى ورزد و از فرمانش سر به پيچد!

علاقه مخصوص پيامبر 6 به على 7 هنگام تولّد على 7‌

راوى گويد: على 7 در روز جمعه، سيزدهم ماه رجب، سى سال پس از «عام الفيل»، ديده به جهان گشود و پيش از او و پس از او هيچ كس در خانه خدا متولد نشد، تا خداوند به اين وسيله عظمت و مقام او را بنماياند.

هنگام تولد على 7، سى سال از عمر مبارك، پيامبر اكرم 6 گذشته بود و سخت على 7 را دوست مى‌داشت و دستور داد، تا گهواره او را در كنار بسترش قرار دادند و بيشتر اوقات، تربيت و حضانت او به دست مبارك پيامبر خدا 6 صورت مى‌گرفت و هنگام نياز، بدنش را مى‌شست، و در موقع خوردن شير، او را در پناه خود مى‌گرفت و گهواره‌اش را مى‌جنبانيد و در بيدارى سرگرمش مى‌كرد و او را به سينه خود مى‌گرفت و مى‌فرمود: «او برادر و ولىّ و يارى‌كننده و برگزيده و جانشين و ملجأ و چشم و وصىّ و همسر دخت و امين وصيّت من است».[1] پيامبر اسلام 6 هميشه او را بر دوش خود سوار مى‌كرد و به كوهها و درّه‌ها و بيابانهاى اطراف مكه مى‌برد.

فضايل على 7 پس از تولّد

بايد دانست كه اين فضيلتها مربوط به پيش از ميلاد و دوران كودكى است،

[1]

ُ هذا اخى و ولىّ و ناصرى و صفىّ و خليفتى و كهفى و ناظرى و وصىّ و زوج كريمتى و امينى على وصيّتى.