حجت خدا بر خلق پس از من است، هر كس او را اطاعت كند، نجات يافته و هر كس با او مخالفت ورزد، گمراه و بدبخت است.

منافقان گفتند: محمد 6 در باره پسر عمّش، اشتباه مى‌كند و به بيراهه مى‌رود، و چيزى كه او را فريفته او كرده، كشتن دليران و يكه‌تازان و هماوران «بدر» و غيره از قريش و عرب و يهود است، و هر چه در باره على 7 مى‌گويد، و از او پشتيبانى به عمل مى‌آورد، از روى هواست، (نعوذ باللَّه) همه اين مطالب به گوشش پيامبر 6 رسيد و مفسدان نه‌گانه، در خانه «اقرع بن حابس تميمى» اجتماع كردند در آن روز «صهيب رومى» ساكن آن خانه بود.

اين سه نفر گفتند: محمد 6 در دوستى على 7 زياده روى كرده اگر مى‌توانست دستور بندگى او را هم مى‌داد.

نزول ستاره در حقانيّت على 7‌

«سعد ابن ابى وقاص» گفت: اى كاش محمد 6 در باره او، نشانه‌اى از آسمان مى‌آورد چنان كه در باره خود، نشانه‌هايى مثل: انشقاق ماه و غيره آورد.

در آن شب همان افراد بيتوته كردند، تا اينكه ستاره‌اى از آسمان آمد و بالاى ديوار خانه على 7 قرار گرفت، و مدينه را روشن كرد و نورش به درون خانه‌ها و اماكن و جاهاى تاريك رسيد، اهالى شهر وحشت‌زده از خانه‌ها بيرون آمدند و نمى‌دانستند آن ستاره بر بام خانه چه كسى فرود آمده، اما مى‌دانستند بر بام برخى از منازل پيامبر خدا 6 قرار گرفته است! چون پيامبر 6 صداى ناله مردم را شنيد، به مسجد رفت و به مردم اعلام داشت: از چه مى‌هراسيد، اين ستاره بر بام خانه على 7 فرود آمده؟

گفتند: درست است، فرمود: چرا به منافقين نه‌گانه‌اى كه ديروز در خانه‌