دهد كه تو به امر «خلافت» سزاوارترى، آن را كنار گذاشته و به تو مى‌سپارم. و به رضايت و ناخشنودى ديگران، توجهى نمى‌كنم؟! امام 7 فرمود: آيا با اطمينان‌تر از پيامبر خدا 6 سراغ دارى؟ در حالى كه در چهار مورد و در ميان گروهى از شما و از جمله عرشيان- در يوم الدار و در بيعت رضوان در زير درخت و در خانه ام سلمه و در غدير، پس از مراجعت از حج- برايم از شما بيعت گرفت، و همه شما اطاعت خود را نسبت به خدا و رسولش 6 ابراز داشتيد و به شما فرمود: خدا و رسول 6 بر كار شما شاهد است و همه شما، خدا و رسول 6 را به شهادت پذيرفتند، آنگاه پيامبر 6 خطاب به مردم فرمود: حاضران خبر را به غايبان برسانند و در آينده به آن شهادت دهند و هر كس اين پيام به گوشش رسيده به ديگران برسانند.

سپس همه شما بر پاى خاستيد و به پيامبر 6 و من كه اين كرامت نصيبم گشته بود تبريك گفتيد، آنگاه عمر نزديك شد و دستش را بر كتفم گذاشت و در حضور اجتماع گفت:

«بخ بخ لك يا ابن ابى طالب اصبحت مولاى و مولى المؤمنين» يعنى: مبارك باد بر تو، اى فرزند ابى طالب 7 كه سرور من و همه مؤمنان گشته‌اى؟

ابى بكر اظهار داشت: مطلبى را به ياد من آوردى، اگر رسول خدا 6 به آن گواهى مى‌داد، از او مى‌پذيرفتم؟ امام 7 فرمود: خدا و پيامبرش 6 بر تو شاهدند، آيا اگر پيامبر 6 را زنده ببينى و به تو بگويد: در حق من ستم كردى، حقى كه خدا و پيامبرش 6 آن را به من داده‌اند، نه به تو و ساير مسلمين، امر خلافت را به من وامى‌گذارى مى‌گذارى و آن را رها مى‌كنى؟

زنده شدن پيامبر 6 پس از رحلت و گواهى به ولايت در نزد ابو بكر

ابو بكر گفت: در صورتى كه پيامبر 6 را پس از درگذشت، زنده ببينم و