كه مى‌خواهم آنان را در دنيا خلق كنم، تو را نمى‌آفريدم! آدم گفت: خدايا آنان از منند؟ فرمود: آرى، سرت را بلند كن و درست بنگر، سپس آدم سرش را بالا برد و ديد بر عرش چنين نوشته:

خدايى جز او نيست، محمد پيامبر رحمت و على اقامه‌كننده حجّت است، كسى كه حق على را شناخت، پاك و طاهر گشت و كسى كه حقش را نپذيرفت، رانده و زيانكار است، سوگند به عزّت و جلال خودم، كسى كه او را اطاعت كند به بهشت داخل كنم اگر چه نافرمانى من كرده و سوگند به عزّت و جلالم ياد كرده‌ام كسى كه از فرمان او سرپيچى كند، داخل در دوزخ نمايم، اگر چه مرا اطاعت كرده باشد».[1]

توبه آدم به احترام نام خمسه طيبه پذيرفته شد

در حديثى ديگر از اخطب خوارزم، از ابن مسعود روايت است كه پيامبر فرمود: اى «عبد اللَّه ابن مسعود»، فرشته‌اى نزد من آمد و گفت: «اى محمد 6 در باره فرستادگان پيش از خودت، سؤال كن كه بر چه چيز مبعوث گشتند؟! من پرسيدم: به چه چيز مبعوث شدند؟ فرشته گفت: به ولايت تو و ولايت على 7‌[2]».

[1]

ُ قال رسول اللَّه 6: لمّا خلق اللَّه تعالى آدم و نفخ فيه من روحه عطس فقال الحمد للَّه فاوحى اللَّه تعالى حمدنى عبدى و عزّتى و جلالى لو لا عبدان اريد ان اخلقهما في دار الدّنيا لما خلقتك؟

ُ قال الهى فيكونان منّى؟ قال نعم يا آدم ارفع رأسك و انظر فرفع رأسه فاذا مكتوب على العرش لا اله الّا اللَّه محمد نبىّ الرحمة و علىّ مقيم الحجة من عرف حق علىّ زكا و طاب و من انكر حقّه لعن و خاب اقسمت بعزّتى و جلالى ان ادخل الجنّة من اطاعه و ان عصانى و اقسمت بعزّتى و جلالى ان ادخل النّار من عصاه و ان اطاعنى.

[2]

ُ قال رسول اللَّه 6: يا عبد اللَّه اتانى ملك فقال يا محمّد سل من ارسلنا قبلك من رسلنا على ما بعثوا قال قلت على ما بعثوا؟ قال على ولايتك و ولاية علىّ بن ابى طالب 7.