3 سعادت ابدى انسان، هدف آفرينش‌

[ابواب رحمت الهى‌]

آدمى براى حيات دائم و زندگانى جاودان آفريده شد.

و پايانى براى عمر آخرت نيست؛ و خداوند دنيا را كشتزار آخرت قرار داد. از اين‌رو انسان با آنچه در دنيا انجام مى‌دهد زمينه برخوردارى از خوشبختى هميشگى را براى خود فراهم مى‌سازد. بى‌شك اين عمرهاى كوتاه و زمان اندك، ناچيزتر از آن است كه شايستگى مقابله و برابرى با سعادت ابدى را داشته باشد، حتى اگر تمام آن مصروف عبادت شود و لحظه‌اى از آن به گناه نگذرد. از اين‌رو خداوند متعال به مقتضاى رأفت الهى و رحمت ربانى، درهايى از لطف و كرم خويش را به روى مردم گشود، تا آنان را بدين وسيله براى جزاى بى‌پايان و ابدى آماده سازد.

نخستين تفضّل او بر بندگانش آن است كه به لطف و