اگر هواخواه اين گروه هستى پس رهرو راه ايشان باش، كه آنها جز با بريدن علاقه‌ها به سرمنزل مقصود نرسيدند.

ما مى‌شنويم كه خدا مى‌فرمايد:

وَ عَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ.[1]

و نيز مى‌شنويم كه مى‌فرمايد:

فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً.[2]

اينك كه معلوم گشت ايمان بستگى به توكل و تسليم و تفويض دارد، سزاوار است در تقويت اين امور كه محور ايمان است هرچه بيشتر تلاش و كوشش كنيم.

زيرا اين‌همه تشويق و فراخوان كه در كتاب عزيز و سنت، نسبت به ايمان و لوازم آن انجام گرفته است- تا آنجا كه خداوند مى‌فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا[3]- براى به دست آوردن درجه قابل توجهى از ايمان است كه به مثابه موجودى با خلقت كامل باشد كه اطلاقها بدان منصرف گردد و آثار بر آن مترتب شود؛ چرا كه مراتب پائين آن در مؤمنين هست و نياز به تكليف نمودن به آن نيست.

[1] - مائده/ 23: و بر خدا توكل كنيد اگر[ به راستى‌] ايمان آورده‌ايد.

[2] - نساء/ 65: قسم به خداى تو كه اينان به حقيقت اهل ايمان نمى‌شوند مگر آنكه در خصومت و نزاعشان تنها تو را حاكم كنند و آنگاه به هرچه حكم كنى‌[ راضى باشند] و هيچگونه اعتراضى در دل نداشته باشند و از دل و جان تسليم فرمان تو باشند.

[3] - نساء/ 136: اى كسانى‌كه ايمان آورده، ايمان بياوريد.