[اشعار حكمت آموز امير مؤمنان 7‌]

به سهمى كه خداوند براى من در نظر گرفت خشنودم، و امر خويش را به خالق خود واگذار نمودم.

خداوند همانگونه كه در گذشته نيكى روا داشت، در آينده نيز نيكى روا خواهد داشت.

[عتاب الهى از ناخشنودى به قضاى ربّانى‌]

رواياتى كه در مورد تشويق و ترغيب بر حالت رضا نقل شده است، بيش از آن است كه به شمار آيد. از جمله حديث قدسى معروف است كه خداوند مى‌فرمايد:

معبودى جز من نيست، هر كسى‌كه بر بلاى من بردبار نباشد، و نسبت به قضاى من ناخشنود باشد، بايد خداى ديگرى براى خود بگيرد.

اين تهديد خداوند براى اندرز خردمند، و هشدار ناآگاه كفايت مى‌كند. از حسين بن خالد، از امام رضا، از پدرش، از پدرانش عليهم السّلام از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نقل شده است كه خداى متعال فرمود:

هركس از قضاى من راضى نيست و به تقدير من ايمان ندارد، بايد در جستجوى خداى ديگرى باشد.

رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود:

در هر قضاى الهى، خيرى براى مؤمن نهفته است.

اى برادرم! بدان‌كه: يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ‌