امير مؤمنان 7 در نهج البلاغه مى‌فرمايد:

آن‌كس كه صبح نمايد و بر دنيا غمگين باشد، در حالى صبح نموده است كه بر قضاى الهى خشمگين بوده است.

[خشم بر رويدادها خشم بر خداست‌]

در كافى از امام صادق 7 نقل شده است كه:

حسن بن على عليهما السّلام عبد الله بن جعفر را ملاقات نمود و فرمود: اى عبد الله چگونه آدمى مؤمن باشد در حالى‌كه از سهم خويش ناخشنود است و منزلت خويش را كوچك مى‌شمارد، با آن‌كه خداست حاكم بر او؟! من براى كسى‌كه در قلبش جز رضا و تسليم نباشد، ضمانت مى‌كنم كه دعايش اجابت گردد.

و اما اينكه فرمود:

خداوند تو را به كارهاى خوب و زيبا عادت داد، پس [حوادث آينده را نيز] بر رويدادهاى گذشته قياس كن.

اشاره دارد به كمال دقت در يادآورى نعمتهاى زيبا و الطاف بزرگ الهى كه با ملاحظه آنها عادتا انسان يقين پيدا مى‌كند كه اگر بنده به خدا روى آورد، خداوند او را در كوران حوادث و مشكلات رها نخواهد كرد و با يكى از توجهات خويش مردگان را احياء و از دست‌رفته‌ها را جبران مى‌نمايد. شعرى كه در مصباح الشريعه به مولاى ما على 7 نسبت داده شده، مشتمل بر همين مطالب است: