اما اهل بيت آن حضرت، همانطور كه در زيارت جامعه آمده است، خويشان، كرم و عادتشان بخشش است، و مصداق آيه‌ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ‌[1] مى‌باشند. درباره امير المؤمنين 7 نقل شده است كه ايشان از دسترنج خود هزار بنده را آزاد نمود، و به اين مقدار نيز اكتفا نمى‌فرمود، بلكه پس از آزادى مبلغى براى هزينه زندگى و كسب و كار به آنها مى‌بخشيد.

همچنين هنگامى‌كه در مكه به مرد عرب وعده چهار هزار درهم داد، باغى را كه به دست رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم احداث شده بود فروخت و بيش از آن مقدار را به او بخشيد.

پرداخت مبلغى بيش از دين و يا بيش از آنچه وعده داده شده، اگرچه كم باشد [بسيار گوارا و لذت‌بخش است و] جايگاه خاصى در نفوس دارد، و از روش اهل بيت عليهم السّلام التزام به آن فهميده مى‌شود.

ج- ترجيح ديگران بر خود

خداى متعال فرمود:

وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ.[2]

بدان اگر مؤمن ملتزم به ايثارگرى و ترجيح ديگران بر خود نباشد و همت خويش را در اين راه به كار نگيرد.

[1] - نحل/ 90: همانا خداوند به عدل و نيكى فرمان مى‌دهد.

[2] - حشر/ 9: ديگران را بر خود مقدم مى‌دارند هرچند تنگدست باشند.