بناچار حبّ نفس و هواهاى آن او را به تجاوز و ترك انصاف، هرچند در پاره‌اى از موارد، گرفتار خواهد نمود، و در اين‌صورت از جرگه مؤمنان بيرون خواهد رفت.

زيرا مؤمن كسى است كه مردم از شرّ او ايمن باشند؛ در برابر، كسى‌كه نفس خويش را ملزم به ايثار نموده است، نزاع و كشمكش نفس با او بر سر ترك ايثار خواهد بود، و اگر موفق به آن نشد، از اداى اصل حق باز نخواهد ماند، و در هرحال از ظلم به ديگران در امان مى‌باشد. اين اندكى بود از بسيار، و اكتفا به همين مقدار سزاوارتر است. و الله المستعان و حسبنا الله و نعم الوكيل.