جوانمرد كسى است كه بدون آنكه وعده دهد، از او كارهاى زيبا نمودار مى‌گردد، و آنكه به وعده خويش عمل نمايد از نصف جوانمردى بهره‌مند است.

و آن‌كس كه هيچيك از اين‌دو صفت را ندارد، مرد نيست؛ و كسى‌كه به وعده خويش عمل نمى‌كند نيم‌زنى بيش نيست.

بدان‌كه وفاى به عهد در جايى‌كه پايبندى به آن مشكلاتى در پيش دارد، سيره و روش اهل بيت عليهم السّلام مى‌باشد، و اما در صورت نبودن هيچ مانعى، جاى بحث نيست، چراكه عمل نكردن به وعده بدون هيچ عذرى، حتى اگر از كمترين مردم سرزند، زشت و ناپسند مى‌باشد و سزاوار نيست اجتناب از آن‌را از ويژگيهاى اهل بيت عليهم السّلام بشمار آوريم.

ب- احسان بدون چشم‌داشت‌

[يكى از سنتهاى آن بزرگواران‌] احسان و بخشش، بيش از مقدار واجب و بيش از مقدار وعده داده شده است؛ زيرا پرداخت آنچه وعده داده‌اند در نظر ايشان به مثابه يك امر واجب است، [و لذا چيزى را بر آن مى‌افزودند]. درباره رسول گرامى صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نقل است كه ايشان به نيكى دين خويش را ادا مى‌نمود، بدين معنا كه عادت شريفش بر اين بود كه هرگاه وامى مى‌گرفت، هنگام پرداخت قدرى بر آن مى‌افزود، و او را به اين شيوه مى‌شناختند.