آرى، مرگ براى سيّد الشّهداء سيّد مظلومان 7 عين درجه و ارتقاء و فوز و نجاح است. لهذا در روايت وارده در مبحث «معاد شناسى» آمد كه در روز عاشورا هر چه آتش جنگ افروخته‌تر مى‌شد و مصائب آنحضرت افزون تر، چهره منوّرش بر افروخته‌تر و شاداب‌تر مى‌شد.

تشريح حضرت حدّاد وقايع عاشورا را همچون امام حسين 7‌

وَ كَانَ الْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ بَعْضُ مَنْ مَعَهُ مِنْ خَصَآئِصِهِ تُشْرِقُ أَلْوَانُهُمْ وَ تَهْدَأُ جَوَارِحُهُمْ وَ تَسْكُنُ نُفُوسُهُمْ. فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ:

انْظُرُوا لَا يُبَالِى بِالْمَوْتِ!

فَقَالَ لَهُمُ الْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلَامُ: صَبْرًا بَنِى الْكِرَامِ! فَمَا الْمَوْتُ إلَّا قَنْطَرَةٌ يَعْبُرُ بِكُمْ عَنِ الْبُؤْسِ وَ الضَّرَّآءِ إلَى الْجِنَانِ الْوَاسِعَةِ وَ النَّعِيمِ الدَّآئِمَةِ. فَأَيُّكُمْ يَكْرَهُ أَنْ يَنْتَقِلَ مِن سِجْنٍ إلَى قَصْرٍ

[1] -

...!؟ يعنى حقيقت قمر و ماه آسمانى يك چيز بيش نيست، امّا چشم حسّ كه افسرده و ناتوان است صورت آنرا در آب و آينه يك چيز ثابت و مستقرّى مى‌بيند؛ امّا تو كه داراى عقل و ادراك هستى حقيقت قمر را كه ستاره سيّار و متحرّكى است و داراى منازل و أشكال مختلف است مشاهده مى‌نمائى

[2] -! عِذاب: جمع عَذْب به معنى آب گوارا

[3] -«

. مثنوى معنوى» ملّاى رومى، جلد ششم، از طبع آقا ميرزا محمود، ص 570 و 571؛ و از طبع ميرخانى ص 550 تا ص 552