كدام عالمى را راستين‌تر و موحّدتر و به معارف حقّه حقيقيّة الهيّه نزديكتر از ايشان مى‌يابيم؟! به علّت آنكه مناط رسالت و نبوّت امور ظاهرى از كسب و كار و سرمايه و حَسَب و نَسَب و علوم ظاهريّه و فنون دنيائيّه نيست. اگر آقاى أنصارى را از معمّم بودن، و فقيه بودن، و امام جماعت بودن و هكذا نظائر اين امور خَلع كنيم، ملاك ارادت و عظمت اين مرد تجلّيات الهيّه‌اى است كه در راه طولانى با جهاد اكبر براى وى شده است، و او را به سرحدّ يك عارف الهى درآورده و در مقام و منزلت تمكين نشانده است. گو آنكه همه اهل همدان هم او را صوفى تلقّى كنند و به تهمتهاى ناروا و ناسزا متّهم دارند، همسايه‌اش هم خاكروبه بر در خانه‌اش بريزد. زيرا تمام اين مصائب را ما بعينها درباره أنبياء داريم، و بيشتر از اينها در احاديث ما وارد شده است. و مَا أُوذِىَ نَبِىٌّ مِثْلَ مَا أُوذِيتُ قَطُّ [1] هم از لسان رسول الله روايت داريم‌

______________________________ [1]. اين حديث را با عين اين عبارت، حقير از لسان مبارك حضرت آية الله علّامه طباطبائى استاد بى بديلمان رحمةُ الله عليه در رساله «مهر تابان» در قسمت دوّم: مصاحبات، در ابحاث عرفانى، ص 224 از شماره زير مسلسل از طبع اوّل (و ص 328 از طبع دوّم) روايت كرده‌ام. ولى در «جامع الصّغير» سيوطىّ، ص 144 بدين عبارت آورده است:

ما اوذىَ أحَدٌ ما اوذيتُ‌

(عد) و ابن عساكر عن جابر (ض).

ما اوذىَ أحَدٌ ما اوذيتُ فى اللَهِ‌

(حل) عن أنس (ح ض). و در «كنوز الحقآئق» كه در هامش «الجامع الصّغير» مطبوع است در ص 82، مناوى فقط عبارت‌

ما اوذىَ أحَدٌ ما اوذيتُ‌

را از (عد) روايت نموده است. و در «نهج الفصاحة» أبو القاسم پاينده در طبع انتشارات جاويدان (سنه 1367 شمسى) ص 543 تحت رقم 2626 (ما اوذىَ أحَدٌ ما اوذيتُ فى اللَهِ)

ما اوذىَ أحَدٌ فى اللَه‌

آورده است. و أيضاً اعلمى در «وهج الفصاحة» ص 561 همين لفظ را ذكر نموده است.