سهم‌هائى است كه پرتاب مى‌نمايد.

29- و اگر او پيكر و جسم مرا بگستراند، در هر ذرّه از ذرّات آن تمام دل و قلبى را خواهد ديد كه در آن دل تمام مراتب عشق و ولع و بستگى و پيوند وجود دارد.

30- و در موقع وصال او، يك سال تمام براى من به اندازه يك لحظه مى‌باشد؛ و يك ساعت هجران او براى من در حكم يك سال است.

31- و هنگاميكه در وقت عشاء از شب، ما با همديگر برخورد و ملاقات نموديم، و تساوى دو راه خانه او و خيمه من ما را مشمول عنايات نمود،

32- و يك مقدار كمى از قبيله و خانمان دور شديم، بطوريكه در آنجا نه جاسوس و پاسدارى بود و نه نمّام و سخن چينى كه به گفتار باطل و كلام ناحقّ، حقّ ما را ببرد و ضايع و فاسد گرداند،

33- من براى استراحت او گونه خود را بر روى خاك فرش كردم تا بر آن فراش قدم نهد؛ امّا وى گفت: بشارت باد ترا كه اينك اجازه دارى دهان بند و نقاب [1] مرا ببوسى!

34- و از شدّت غيرتى كه من از روى عزّتِ مرام و مقصد خود داشتم براى مصونيّت و حفظ او، نفس من بدين كار اجازت نداد.

35- و بنابراين، ما در آن شب بيتوته كرديم همانطوريكه نظر إبداعى و اقتراحى من بر اين آرزو تعلّق گرفته بود در حاليكه مى‌ديدم مُلك و پادشاهى را كه مُلك و پادشاهى من است، و زمان را كه غلام و بنده حلقه به گوش من است‌

______________________________ [1]. لثام در ميان عرب معروف ميباشد و آن عبارت است از دستمالى كه بر قسمت زيرين چهره، از بينى و دهان و چانه ميگذارند؛ و گاهى مردان و زنان براى عدم شناسائى اين كار را مى‌كنند. در «لغت نامه دهخدا» براى آن دو معنى آورده است: دهان بند؛ روى بند و نقاب.