كسيكه جان و جهان داد و عشق او بخريد

وقوف يافت ز سود و زيان مَكْسَب ما

ز آه و يا رب ما آن كسى خبر دارد

كه سوختست چو ما او ز آه و يا رب ما

تو دين و مذهب ما گير در اصول و فروع‌

كه دين و مذهب حقّ است دين و مذهب ما

نخست لوح دل از نقش كاينات بشوى‌

چو مغربيت اگر هست عزم مكتب ما [1]

: چو تافت بر دل من پرتو جمال حبيب‌

بديد ديده جان، حُسن بر كمال حبيب‌

چه التفات به لذّات كاينات كند كسى‌

كه يافت دمى لذّت وصال حبيب؟

به دام و دانه عالم كجا فرود آيد دلى‌

كه گشت گرفتار زلف و خال حبيب؟

خيال ملك دو عالم نياورد به خيال‌

سرى كه نيست دمى خالى از خيال حبيب‌

حبيب را نتوان يافت در دو كون مثال‌

اگرچه هر دو جهان هست بر مثال حبيب‌

درون من نه چنان از حبيب مملوّ شد

كه گر حبيب در آيد بود مجال حبيب‌