» تفسير حضرت حدّاد عبارت محيى الدّين را: «وَ لِكُلِّ عَصْرٍ واحِدٌ يَسْمو بِهِ»

در همين سفر كه در محضر حضرت آقاى حاج سيّد هاشم حدّاد أعلَى اللهُ درجتَه بودم، و سخن از محيى الدّين عربى زياد به ميان مى‌آمد- و به همين مناسبت هم حقير در اينجا كلام را قدرى درباره شخصيّت او گسترش دادم- روزى از روزها جناب مغفور مرحوم حاج غلامحسين سبزوارى كه از ارادتمندان ايشان و از زُوّار همدانى و أسبق تلامذه مرحوم آية الله أنصارى بود، از زيارت حرم مطهّر كه برگشت و نشست گفت: اينك كه از زيارت حضرت أبا الفضل 7 مراجعت ميكردم، در شارع عبّاسيّه به خاطرم آمد بيتى را كه در راهرو ورودى قبر محيى الدّين به سرداب نوشته‌اند؛ و اين بيت از خود اوست‌

«در هر عصر و دوره‌اى يك نفر به وجود مى‌آيد كه آن عصر بواسطه او عظمت مى‌يابد؛ و من براى تمام أعصار و دوره‌هاى آينده آن يك نفر مى‌باشم.»

و مى‌گفت: من خودم اين بيت را در آنجا قرائت كرده‌ام، و عجيب ادّعاى عظيمى است كه محيى الدّين كرده است؟!

حضرت آقا فرمودند: هيچ عجبى ندارد؛ و اين گفتار او يك گفتار عادى و معمولى است. و اين اختصاص به محيى الدّين ندارد. هر كس به عرفان خدا برسد و فانى شود، اين نغمه اوست. زيرا در عالم فَناء محيى الدّين نيست؛ خداست كه سخن ميگويد. و معلوم است كه: خدا اختصاص به زمانى دون زمانى ندارد. او هميشه بوده و هست و خواهد بود- انتهى كلام ايشان.

و نظير اين مفاد، مفاد بيت ابن فارض است كه آخرين بيت از تائيّه كبراى اوست. امّا محيى الدّين خود را براى جميع أعصار بعدى يكّه تاز ميدان توحيد