عبد الوهّاب شَعرانىّ كه از عامّه است امّا در علم و وثاقت او ميان خاصّه و عامّه ترديدى نيست، و كتاب نفيس «اليَواقيت و الجَواهِر» او جوهره «فتوحات مكّيّه» است، و كتاب «طبقات» او كه به نام «لَواقِحُ الانوار فى طَبَقاتِ الاخْيار» است و مختصر و جوهره «فتوحات» است، و مختصر مختصر آن كه به نام «الانوارُ القُدسيَّةِ فى بَيان ءَادابِ العُبوديَّة» مى‌باشد، و همچنين كتاب «كِبْريت أحمر» او همه و همه مطالب زيبا و عالى است، و بنيادگذار مطالب محيى الدّين است؛ در «طبقات» خود، محيى الدّين را به گونه‌اى مى‌ستايد كه حقّاً موجب شگفت است، با آنكه فاصله زمان او با محيى الدّين متجاوز از سيصد سال بوده است. او ميگويد:

الشَّيْخُ الْعارِفُ الكامِلُ المُحَقِّقُ الْمُدَقِّقُ، أحَدُ أكابِرِ الْعارِفينَ بِاللَهِ، سَيِّدى مُحْيى الدّينِ ابْنِ الْعَرَبىِّ رَضىَ اللَهُ عَنْهُ، محقّقين أهل الله بر جلالت او در جميع علوم اتّفاق و اجماع دارند، و شاهد بر اين مدّعى‌ كتب مصنَّفه اوست. و علّت انكار كسانيكه او را انكار كرده‌اند يك چيز است و بس، و آن‌