كه از آن قاعده وحدت در كثرت اسماء و صفات إلهيّه را استفاده نموده‌اند ميتوان آن مطلب را ايضاً به خوبى مسّ نمود.

و در دعاى جوشن كبير در فقره 47 آن ميخوانيم:

يَا نُورَ النُّورِ! يَا مُنَوِّرَ النُّورِ! يَا خَالِقَ النُّورِ! يَا مُدَبِّرَ النُّورِ! يَا مُقَدِّرَ النُّورِ! يَا نُورَ كُلِّ نُورٍ! يَا نُورًا قَبْلَ كُلِّ نُورٍ! يَا نُورًا بَعْدَ كُلِّ نُورٍ! يَا نُورًا فَوْقَ كُلِّ نُورٍ! يَا نُورًا لَيْسَ كَمِثْلِهِ نُورٌ!

«اى خدائى كه نورِ نور هستى! اى نور دهنده نور! اى آفريننده نور! اى تدبير كننده نور! اى اندازه زننده نور! اى نور هر نور! اى نور پيش از هر نور! اى نور پس از هر نور! اى نور بالاى هر نور! اى نورى كه همانند او نور نيست!»

و از آيه مباركه نور: اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فِيها مِصْباحٌ‌، تا ميرسد به اينجا كه ميفرمايد: نُورٌ عَلى‌ نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ [1]، مى‌توان استفاده جميع مراحل نور را در شبكه‌هاى عالم امكان با اختلاف درجاتشان نمود، تا برسد به نور قاهر تجلّى جلال كه چون ظاهر شود هستى سالك را براندازد و وى را در فناء و اندكاك محض قرار دهد:

وَ بنُورِكَ الَّذِى قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْنَاءَ.

[2]

«و من از تو سوال ميكنم به نورت كه از شدّت ترس و دهشت آن، كوه سينا فرو ريخت.»

وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِى تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكًّا وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقًا.

[3]

«و من سوال مى‌كنم از تو به نور وجهت، آنچنان نورى كه تو چون با آن نور تجلّى نمودى بر كوه، آنرا خرد و پاره پاره ساختى، و موسى مدهوش و

______________________________ [1] قسمتى از آيه 35، از سوره 24: النّور

[2] از فقرات دعاى سمات است‌

[3]. از فقرات دعاى سمات است.