يا در مقدّمه زيبا و پر محتواى اين كتاب شريف كه در حكم براعت استهلال تمام ديوان اوست‌

بنابراين، كار اولياء الله كار حقّ است و همه كارها از آنان ساخته است؛ از شفاى مرضى، و إحياء موتى، و معجزات و كرامات و خوارق عادات، و تصرّف در موادّ طبيعت، و إعمال كارهائى كه با عقل تجربى و حسّى ابداً درست در نمى‌آيد.

وليكن نكته مهمّ اينجاست كه: ايشان كار ناصحيح نمى‌كنند؛ و خلاف حكمت و مصلحت انجام نميدهند، و بر ضرر و زيان بشر قدمى برنميدارند. چرا كه بنا به فرض، آنان اسم خدا هستند و خداوند كار بيهوده و عبَث و لغو و لهو نمى‌كند. كار اولياى حقّه خداوند بقدرى ظريف و لطيف و دقيق و بدون اسم و اثر و بروز و ظهور است كه گاهى خودشان هم از أفعال خود خبر ندارند، خودشان كار مى‌كنند و نفوسشان و مثالشان از آن مطّلع نيست. اگر ولىّ خدا را

______________________________ [1] «مثنوى مولوى» طبع آقا ميرزا محمود، ج 2، ص 155 و 156، سطر 23 به بعد

[2] همان مصدر، ج 1، ص 1، سطر 4